BAYRAM, O BAYRAM OLMUYOR

Yaşam kalitesi o kadar yükselmesi, zaman geçirecek o kadar çok teknoloji aletin olması, dünya işleriyle o kadar meşgale olunması, o kadar zaman bırakacak makineler çıkmasına rağmen, ne kendimize , ne çocuklarımıza, ne akrabalarımıza zaman ayıramaz olduk.

Sıla-i rahîm yok olmakla karşı karşıya. Akraba ziyaretleri o kadar mininize edildi ki, bayramlar çekirdek ailenin bayramlaşmasina kadar düştü. Hayat şartları genişledikçe insanî şartlar daralmaya başladı.

Kimse kimseyi aramaz, sormaz oldu. Akrabalık unutuluyor maalesef. Ölünce kıymet bilinir diye bir tabir vardı. Ama artık o da askıya alındı .

Ölünce de kimse kimsenin kıymetini bilmiyor. Ölenlere ''onsuz yaşayamam'' diyenler bile en fazla bir kaç ay, haftada ya da ayda bir iki kez mezar ziyareti yapıyor ondan sonrası da gelmiyor. Unutulup gidiyor.

Bayramlar birer tatil bahanesi haline geldi. Artık bayramlar, bayram olmaktan çıkıyor. Heyecan yok, gelen yok, giden yok, bayram için hazırlanan ikramlar yerinde kalıyor alınan tüm yiyecekler ya dolapta bekliyor yada çöp kutusuna gidiyor.

Beklenenler gelmiyor, gidecekler gitmiyor gözler yollarda kalıp yoruluyor ve bir süre sonra artık gözler yollara küsüyor. Bayramların varlığını teşrik tekbirleriyle öğrenen nasıl olsa kimse gelmeyecek diye bayramlara küsen bir döneme merhaba diyoruz.

Ve en önemlisi korkunç bir şekilde artık her şey normalleşiyor. Anne babaya saygısızlık normalleşir oldu. Küfürlü konuşmak moda. Sosyokültürel değerler , gelenek görenekler, inançsal değerler umursanmaz oldu. Edep hayâ cepte unutulan bir mendil. Söz dinlemek sözümona kölelik olmuş .

Korkuyorum artık. Nasıl bir topluma evriliyoruz? Nereye doğru gidiyoruz? Cevap bulamıyorum. Gidip gelmek bitti diye üzülüyordum ama bâyramlar bitmiş haberim yok. Yazımı okuyanlar bir düşünebilir misiniz? Bu bayram da kimlere gittik ve kimleri aradık diye düşündünüz mü? Benim annem ve babama bayramlaşmaya kimse gitmemiş.

Geçen bayram ben onlardaydım yine kimse gelmemişti bayramlaşmaya. Bu bayramda abim babamlarda ve yine kimse gitmemiş. Bayram, o bayram değil . Bir tek bayramlar vardı birliğimizi, kardeşliğimizi, dostluğumuzu, akrabalığımızı, komşuluğumuzu ayakta tutan ama artık o da yok.

Geçmiş olsun mu diyeyim insanlığa yoksa yazık mı oldu diyeyim bilmiyorum . Ölünce, kimse kaç para kazandın, ne kadar mahsul aldın, kaç tane ev, araba, mal satın aldın diye sormayacak. Kaç tane insan gönlü aldın kaç tane insana iyilik yaptın diye sorulacak.

Ne kadar mal biriktirdin denemeyecek, ne kadar dost biriktirdin denecek. Velev ki hiç birisi denmesede insanî yaklaşım bu değil. İnsan, artık o insan değil. Bayram da, artık o bayram değil .

Bayramca yaşanacak bir gelecek dileğiyle . Sevgi ile kalın