DOĞDUĞUNU GÖRMEDİM Kİ BATTIĞINI GÖREYİM

Ne zaman sönecek bilemedim devrin ateşi

Tutta tek gönüle sığdır boşver üçü, beşi

Kim görmüş ki sevgiyle ısıtan sevgili güneşi

Doğduğunu görmedim ki Battığını göreyim

Parayı bilmeyen çocukların ayaklarında çarık

Her şeyi dünyaya gömene yeterdi azıcık azık

Çaresiz babalara, ağlayan annelere ettiler yazık

Güldüğünü görmedim ki ağladığını göreyim

Gelecekten korkmak ne acı ey meleki Azrail

Ölümden beterdi yokluk bilmezdi kör cahil

Binlerce muradı vardı yazık olmadı nail

Bileni görmedim ki bir soranı göreyim

Huzur arıyor yaşlı nine, belki de bir tutam umut

Sen ne buldun ki dünya da cenneti sorma, unut

Cehennemi arıyorsan çocuklara ağlayan bulut

Yağdığını görmedim ki duasını sorayım.

Gel desem ey barış, kim bilir ne kadar uzakta

Kimisi canının derdinde, kimisi de acı tuzakta

Verdiği lokmayı başına vuran, kaldı kursakta

Vereni görmedim ki, alanı göreyim

Şimdi gel de sev diyorsun dünyayı, insanı. 

Gel de parçalama sevgi diye dayatan lisanı

Şair ne yapsın söyle, su gibi kardeşliğe susanı

İçeni görmedim ki, bardakta göreyim

Sebih artık susmak ister, konuşanlar öte yanda

Kalemim öksüz kalsın, kağıdım yetim, handa

Bilirim olanı da var merhameti, olmayanda

Rahmeti görmedim ki, dileyeni göreyim..

...

Sevgi ile kalın 

msebihaltun@gmail.com 

Mehmet Sebih Altun