BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN!

     Bugün dünyanın dört bir yanında, amacı barış olan İslam dinini kendileri için tehdit gören ve dünyayı kana bulayan güçler, bayramlarımızı ve ibadetlerimizi bile anlamsızlaştırmıştır.

     Cahiliye döneminde kutlanan Mihrican ve Nevruz gibi bayramlar yerine, Hz. Peygamber şu sözleriyle Müslümanlara yeni bayramlar ihsan etmiştir: “Allah sizin için o iki günü daha hayırlı iki günle, Kurban ve Ramazan bayramlarıyla değiştirmiştir.” (Ebu Davud, Salat 245) O günden bugüne Müslümanlar bu iki büyük bayramı bir coşku ve şevkle kutlamaktadır.

     Bayramlar, Müslümanların gönül rahatlığıyla birbirlerinin bayramlarını tebrik ettiği, kardeşliklerini pekiştirdiği, dargınların barıştığı, rahmet kapılarının ardına kadar açıldığı ve fedakârlıkların yapıldığı müstesna günlerdir.

     Ancak ne zaman ki emperyalist güçler Müslümanlara zulüm reva görür, işte o zaman Müslümanlar topyekûn bu zulme karşı dururlar. Bu uğurda, danışarak ve istişareyle, gerekirse bazı farz ibadetler bile geçici olarak ertelenir; İslam’ın yüce hedefi olan zulmü bertaraf ettikten sonra ertelenen ibadetler yerine getirilir.

     Hz. Ömer şöyle buyurur: “Hacca gitmekten geri durmayın; zira Allah’ın yapılmasını emrettiği salih bir ameldir. Ancak Allah yolunda cihad, hacdan daha üstündür.” (İbn Ebî Şeybe, no: 19738) Abdullah b. Ömer ise: “Yüce Allah yolunda yapılan bir gazâ, elli hacdan daha hayırlıdır.” (İbn Ebî Şeybe, no: 19703) demiştir.

     Bütün şer güçlerin Bosna’ya musallat olduğu ve adeta kurtların sofrasına kuzu gibi üşüştükleri günlerde, Müslüman Bosna halkının kurtuluşu için yazı kaleme alan büyük düşünür, gazeteci ve Mısırlı müellif Fehmi Huveydi, makalesine şu başlığı koymuştu: “Bosna’nın kurtarılması, hac farizasından önce gelir.”

     Yusuf Karadâvî bu başlığa dair şöyle demiştir: “Makale sahibinin söylediklerinin fıkıh açısından doğru ve muteber bir yönü vardır. Zira şer’i olarak şu kural belirlenmiş ve kabul edilmiştir: Hemen yapılması gereken farzlar, geciktirilebilecek olanlardan önce gelir. Hac farizası ertelenebilir. Nitekim bazı âlimlere göre geciktirilebilir bir farzdır. Hac, hicretin altıncı yılında farz kılındığı hâlde, Peygamberimiz onu hicretin onuncu yılında yerine getirmiştir.” (Ahmed Şarbasi, İslam Fıkhı, 2/156)

     İmam Muhammed, İmam Şafii, Sevrî ve Evzâî de bu konuda şu görüştedir:
“Hac, ömürde bir defa vaciptir. Vakti ise bütün ömre yayılmıştır. Kişi, namazı vaktinde dilediği saatte nasıl kılabiliyorsa ve bundan dolayı günaha girmiyorsa, hac ibadetini de ömrünün dilediği yılında yerine getirebilir ve bundan ötürü günah işlemiş olmaz.” (Mergînânî, el-Hidâye, 1/292)

Ancak Gazze’nin açlık, sefalet, soğuk, hastalık ve katliamlarla yüz yüze olduğu bugün, bu mazlumların kurtarılması, ertelenemez ve geciktirilemez bir farzdır. Bu zamanda, tüm İslam ümmetine yardım, cihad ve destek farzdır. İslam’ın asli hükmü budur. (Karadavi, Öncelikli Meseleler Fıkhı, s. 25)

     Bu konuda Hz. Ömer’in, “Müellefe-i Kulûb” (Tevbe: 60) yani kalbi İslam’a ısındırılmak istenen kimselere zekât verilmesini maslahat gereği askıya alması örnek gösterilebilir.

     Bugün Müslümanların hac farizasını yerine getirmek için Suudi makamlarına aktardığı paralar, bu makamlar tarafından kendi otoritelerini korumak uğruna ABD’ye aktarılmaktadır. Maalesef bu paralar füze olup Gazze’deki Müslümanların üzerine yağdırılmaktadır.

     Bugün Gazze ve dünyanın birçok bölgesinde zulüm altında inleyen, kanı akıtılan, soykırıma tabi tutulan, aç, susuz ve yersiz-yurtsuz bırakılmış Müslümanlara yardım etmek, hac farizasından önce gelmektedir.

     Bir hadiste şöyle buyrulur: “Her kim Allah yolunda savaşacak bir mücahidi gerekli silah, binek ve malzeme ile donatırsa, bizzat kendisi savaşa katılmış gibi sevap kazanır. Kim de savaşa çıkan mücahidin çoluk çocuğunun ihtiyaçlarını karşılarsa, yine o da savaş yapmış gibi sevap kazanır.” (Tirmizi, Cihad 6)

     Abdullah İbn Mübarek, hac yolculuğuna çıkarken bir kadının çöplükten ölü bir karga aldığını gördü. Hizmetçisini kadının peşinden göndererek durumunu öğrenmesini istedi. Kadın şöyle dedi: “Üç gündür çöpe atılanlar dışında yiyeceğimiz hiçbir şey yok.” İbn Mübarek’in gözleri doldu, kafilesindeki yiyeceklerin o köyde dağıtılmasını emretti ve o yıl hacca gitmekten vazgeçti. (Aiz el-Karnî, Lâ Tahzen, s. 97)

     Hz. Ebubekir’in Hz. Ömer’e söylediği şu söz ne kadar da manidardır:
“Kuşkusuz farz yerine getirilmeden, nafile kabul edilmez.” (İbn Mübarek, Zühd, s. 161)

     Hz. Hüseyin Hz. Enes: “Yüce Allah yolunda cihad için yapılan bir yolculuk, daha önce hac yapmış kişinin sonradan yapacağı on hacdan daha hayırlıdır.” (İbn Ebî Şeybe, 19704)

     Yahya b. Amr b. Seleme, babasından şöyle nakleder: “Allah yolunda bir kamçı yemem, bir haccın ardından bir hac daha yapmamdan bana daha sevimlidir.” (İbn Ebî Şeybe, 19734)

     İmam Rabbânî şöyle demiştir: “Bir farzı yerine getirmeyi bırakarak nafileyle meşgul olmak, malayaniyle uğraşmak sayılır.” (Rabbânî, Mektûbât, 1/462)

     İbn Mes’ûd ise şöyle buyurur: “Ahir zamanda sebepsiz yere haccedenlerin sayısı artacaktır. Bunlar ecirden mahrum dönecekler… Öte yandan komşusu iki büklüm hâlde açlıktan kıvranır ama ona yardım etmezler.” (Karadâvî, Öncelikli Meseleler Fıkhı, s. 259)

     Bayramlar sadece sevinç ve şenlik günleri değil, aynı zamanda sorumluluklarımızı hatırladığımız, kardeşliğimizi pekiştirdiğimiz, mazlumların feryadını duyduğumuz imtihan günleridir. Zulüm ve haksızlık karşısında sessiz kalmak, ibadetin ruhuna aykırıdır. Bugün ümmet olarak en büyük farzımız, kanayan coğrafyaların yarasına merhem olmak, Gazze başta olmak üzere mazlum İslam beldelerine yardım elini uzatmaktır. Çünkü farz olan bir ibadet, zulmü ortadan kaldırmak gibi daha öncelikli bir farz karşısında ertelenebilir. Bugün Müslümanın en büyük ibadeti, kardeşini yalnız bırakmamak, ümmet bilinciyle hareket etmektir. Bayramımız ancak bu şuura eriştiğimizde gerçek anlamını bulacaktır. Rabbimiz bizleri sadece bayram eden değil, bayramı hak eden kullarından eylesin. Vesselam.